ငါ့အား.......
ဖုံးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္ယံ ၊
ယင္းေမွာင္မုိက္ အတြင္းမွေနျပီး အနုိင္မခံ ၊
အရုံွးမေပးလုိေသာ ငါ့စိတ္ကုိ
ဖန္ဆင္းေပးသူ နတ္ ၊ သိၾကားတုိ.အား
ငါသည္ ေက်းဇူးစကားဆုိပါ၏။
ေလာကဓံတရား၏ လက္ခုပ္တြင္းသုိ.
ဘယ္လုိပင္က်ေရာက္ေစကာမူ
ငါကား မတုန္လုွပ္ ၊ မငုိေၾကြး
ကံတရား၏ ၊ ရုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္
ေသြးသံတုိ.ျဖင့္ ရဲရဲနီေန၏
သုိ.ေသာ္ ညႊတ္ကား ၊ မညႊတ္ ။
ေလာဘ ၊ ေဒါသ တုိ.၏
ၾကီးစုိးရာ ဌာန၏ အျခားမဲ့ကား
ေသျခင္းတရားသည္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ငံ့လင့္ေန၏ ။
သုိ.ပင္မူ ငါ့အား
မတုန္မလုွပ္သည္ကုိသာ ေတြ.ရအံ့
ေနာင္ကုိလည္း ဘယ္ေတာ့မွ
မေၾကာက္သည္ကုိ ေတြ.ရေပအ့ံ ။
သုဂတိသြားရာ ....
တံခါး၀သည္ မည္မွ်ပင္
က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ယမမင္း၏.....
ေခြးေရပရပုိက္တြင္
ငါ၏အျပစ္ကုိ မည္မွ်ပင္
ေရးမွတ္ထားသည္ျဖစ္ေစ
ငါကား ဂရုမျပဳ
ငါသာလွ်င္ ကံ၏အရွင္သခင္ျဖစ္ျပီး
ငါသာလွ်င္ စိတ္၏ ၊ အၾကီးအကဲ
ျဖစ္ေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment