ကမာၻမွာ တန္ဖိုးအႀကီးဆံုးအရာ
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဘုရင့္သားႏွင့္အမတ္ႀကီးသည္ နိုင္ငံရပ္ျခားမွလာေသာ ကုန္သည္မ်ားရဲ႕ေစ်းသို႕သြားၾကည့္ၾကသည္။မျမင္ဘူး မေတြ႕ဘူးေသာ ပစၥည္းမ်ားကားျပည့္ႏွက္ေနသျဖင့္ မင္းသားကားအရာအားလံုးကို ထူးဆန္းစြာလိုက္ၾကည့္ေန၏။ေက်ာက္သံပတၱျမားနွင့္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားပါေရာင္းခ်ေနသည္ကိုေတြ႕ေသာ္ မင္းသားကအမတ္ႀကီးအားေမး၏။
" အမတ္ႀကီးေလာကတြင္ ေစ်းအႀကီးဆံုးအရာကား မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း"
အမတ္ႀကီး က " အရွင့္သားေရႊေငြပစၥည္းမ်ားစြာတို႕သည္ အခေၾကးေငြေပးၿပီး ၀ယ္ယူလို႕ရ၏။အခ်ိန္ကား အခေၾကးေငြေပး၍ ၀ယ္ယူ၍မရ ဆြဲဆန္႕၍သာရ၏ ထို႕ေၾကာင့္အခ်ိန္ကား ေစ်းႀကီးေပသည္ "
ဘုရင့္သားက " ထို႕ထက္ေစ်းႀကီးတာ ရွိေသးသေလာ "
" ရွိပါသည္အရွင့္သား ေလာကတြင္ေစ်းအႀကီးဆံုးအရာကား ယံုၾကည္မႈျဖစ္ေပသည္။ယံုၾကည္မႈဆိုသည္မွာ ေစ်းႀကီးလွစြာေသာ အခ်ိန္မ်ားအလြန္အကၽြံ႕သံုးၿပီးမွ ရရွိတတ္၏။
ယံုၾကည္မႈဆိုသည္မွာ သစ္ပင္ႏွင့္တူ၏။အခ်ိန္ေပး၍ ေရေလာင္းရ၏၊ျပဳစုရ၏၊ႀကီးထြားလာဖို႕ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ရ၏။
ယံုၾကည္မႈသည္လဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းျဖစ္ေပသည္။ လူတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ယံုၾကည္မႈရဖို႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းဖက္ေနထိုင္ မွသာရရွိေပသည္။
သို႕ေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳစုလာတဲ့ သစ္ပင္ကို ခုတ္ပစ္ဖို႕မွာ ေန႕တစ္ပိုင္းမွ်ပင္အခ်ိန္မကုန္ေပ။လူတစ္ေယာက္နဲ႕ အႏွစ္ႏွစ္အလလေဆာက္တည္ထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈကို စကားတစ္ခြန္းျဖင့္ပင္ ဖ်က္ဆီးပစ္နိုင္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ယံုၾကည္မႈ ကား ေစ်းအႀကီးဆံုးျဖစ္ေပသည္။"
အရွင့္သား ခ်စ္သူခင္သူ၊လင္မယားအခ်င္းခ်င္း၊လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း
ေ၀းကြာရျခင္း၏ အေၾကာင္းသည္ ယံုၾကည္မႈကို အေျခခံေလသည္။မလိုသူရဲ႕
စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ထိုယံုၾကည္မႈကို ပ်က္ျပယ္ခ်င္းျဖစ္နိုင္ေပသည္။ထို႕ေၾကာင့္ အႏွစ္ႏွစ္အလလ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈကိုသာ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္၍ ေစာင့္ထိန္းေလာ့ "
အမတ္ႀကီးႏွင့္ဘုရင့္သားလဲ ေစ်းမွ ျပန္လာခဲ့ေလသည္၊
ေမာင္စိုင္း
No comments:
Post a Comment