တစ္ခါက မတ္ေစာက္တဲ႔ ေက်ာက္ေတာင္ေပၚမွာ ေတာင္ဆိတ္ ေတြ ေနာက္ကို
အမဲလိုက္မုဆိုးေတြ လိုက္ၾကရင္းနဲ႔ ေခ်ာက္ကမ္းပါး တစ္ခု ရဲ႕ ထိပ္မွာေတာင္ဆိတ္ အုပ္ႀကီး ေျပးေပါက္မရိွေတာ့ပဲ ၊ ပိတ္မိသြားတယ္။သူတို႔ ခုန္ကူး ႏိုင္တာထက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက ပိုက်ယ္ေနတယ္။ေအာက္မွာ ကလဲ ေရစီး သန္တဲ႔ ေခ်ာင္းနက္ႀကီး။
ေတာင္ဆိတ္ေတြက အလြန္ဆုံးမွ ေျခာက္မီတာေလာက္ပဲ ခုန္ႏိုင္တာ။
ေခ်ာက္ကမ္းပါးက တစ္ဆယ္ မီတာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ က်ယ္ေနတယ္။
မုဆိုးေတြကေတာင္ဆိတ္အုပ္ႀကီး ဘယ္လိုမွ ေျပးမလြတ္ေတာ့ဘူး။လြယ္လြယ္နဲ႔ အကုန္ဖမ္းမိၿပီလို႔ တြက္ၾကတယ္။သူတို႕ဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာင္ဆိတ္အုပ္ဆီ တိုးသြားၾကရင္း ေတာင္ဆိတ္ေတြ ဘာလုပ္မလဲၾကည့္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ၾကည့္ေနတုံးမွာ ေတာင္ဆိတ္တစ္ေကာင္က အရဲစြန္႔ၿပီး လႊားကနဲခုန္ကူးလိုက္တယ္။အလွမ္းက်ယ္လြန္းလို႔ တစ္ဖက္ကမ္းဆီ မေရာက္ပဲေခ်ာက္ကမ္းပါးနက္ထဲ ျပဳတ္က် သြားၿပီး၊ ေရစီးထဲေမ်ာပါသြားတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ေကာင္မွ ထပ္မခုန္ရဲေတာ့ဘူး ။ေၾကာက္လန္႔ တုန္လႈပ္ ေနၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မယုံႏိုင္စရာ ျမင္ကြင္းကို မုဆိုးေတြ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ဟာ ေၾကာက္္လန္႔တၾကား ျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႕ အုပ္စုကို အသံက်ယ္က်ယ္ နဲ႔ အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။
သူ႔အသံၾကားေတာ့ တုန္လႈပ္ေနတဲ႔ ေတာင္ဆိတ္ေတြ ၿငိမ္သြားၾကၿပီး အုပ္စု ႏွစ္ခုခြဲလိုက္ၾကတယ္။
တစ္အုပ္စုက အသက္ႀကီးရင့္ေနတဲ႔ ေတာင္ဆိတ္ အိုေတြ၊ေနာက္တစ္အုပ္စုက ေတာင္ဆိတ္ ငယ္ေတြ ေတာင္ဆိတ္ပ်ိဳေလးေတြ၊မုဆိုးေတြကလဲ သူတို႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲလို႔ စိတ္၀င္တစား
ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္က အခ်က္ ထပ္ေပးလိုက္ေတာ့
ေတာင္ဆိတ္အုပ္ႀကီးဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးကို စၿပီးခုန္ကူးၾကတယ္။ေတာင္ဆိတ္အို ေတြက အရင္ဆုံး စၿပီးခုန္တယ္။စကၠန္႕ ပိုင္းျခားၿပီး ေတာင္ဆိတ္ငယ္ေလးေတြက သူတို႔ ေနာက္မွာ
လိုက္ခုန္ၾကတယ္။အဲလို အရင္ခုန္လိုက္လို႔ နဲနဲေလးေရွ႕ကို ႀကိဳေရာက္ၿပီး ေအာက္မွာ ေရာက္
ေနတဲ႔ ေတာင္ဆိတ္အို ေတြ ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို နင္းၿပီး ေနာက္တစ္ဆင္႔အားယူၿပီး ထပ္ခုန္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ငယ္ေလးေတြဟာတစ္ဖက္ကမ္းကို လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ေရာက္သြားၾကတယ္။
ေတာင္ဆိတ္အိုေတြကေတာ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထဲ အက်ခံၿပီး စေတးခံသြားၾကရွာတယ္။ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးကလဲ သူ႕ အုပ္စုအကုန္ခုန္ကူးၿပီးသြားတဲ႔ အထိ အခ်ိန္ရေအာင္ထင္ပါတယ္
မုဆိုးေတြ ဆီ တည့္တည့္ႀကီး ရင္ဆိုင္ၿပီး တိုး၀င္လာလို႔ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္္ရတယ္။ေသနတ္ တစ္ခ်က္မွန္ သြားတာေတာင္ ယိုင္ရုံပဲ ယိုင္သြားၿပီးေရွ႕ဆက္တိုး၀င္လာလို႔ ထပ္ပစ္ရတယ္။
ႏွစ္ခ်က္သုံး ခ်က္မွန္သြားမွပဲ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်သြားတယ္။
မုဆိုးေတြဟာ ေတာင္ဆိတ္ ေခါင္းေဆာင္ ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသမႈနဲ႔ ေတာင္ဆိတ္အိုေတြရဲ႕ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံတတ္တဲ႔ စိတ္ကို အခုထိ လက္ဆင့္ကမ္းေျပာျပေနၾကတယ္။
ဒီပုံျပင္ဟာ တျခား တိရိ စၧာန္ ေတြ ရွင္သန္ဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ႔ မတ္ေစာက္တဲ႔ ေက်ာက္ေတာင္ေတြေပၚမွာ ဘာေၾကာင့္ ေတာင္ဆိတ္ေတြကရွင္သန္က်န္ရစ္ ေနႏိုင္တာလဲ ဆိုရဲ႕ အေျဖပါပဲတဲ႔ ။
credit to ေမာင္စိန္၀င္း ( ပုတီးကုန္း )
No comments:
Post a Comment